ประวัติความเป็นมา สถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่งชายธัญบุรี

ยุคแรกเริ่ม รัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงครามประกาศใช้ พ.ร.บ.ควบคุมการขอทาน พ.ศ. 2484 โดยมอบอำนาจให้กรมประชาสงเคราะห์จัดตั้งสถานสงเคราะห์ เพื่อดำเนินการควบคุมผู้กระทำการขอทาน โดยได้มีการจัดตั้งสถานสงเคราะห์ขึ้น ณ ตำบลบางตลาด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี เพื่อให้การสงเคราะห์คนขอทานทั้งชายและหญิง และเมื่อวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2503 ได้ย้ายสถานสงเคราะห์มาตั้ง ณ ตำบลรังสิต อำเภอธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี ภายหลังได้รับผู้รับการสงเคราะห์เป็นจำนวนมากเพื่อให้การบริหารงานเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ กรมประชาสงเคราะห์จึงได้แยกชายและหญิงออกจากกัน โดยจัดตั้งสถานสงเคราะห์คนไร้ที่พึ่งชายธัญบุรีและสถานสงเคราะห์คนไร้ที่พึ่งหญิงธัญบุรี ในปี 2557 ได้มีการปรับปรุงโครงสร้างกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์และกรมต่างๆภายใต้สังกัดกระทรวงประกอบกับมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติการคุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง พ.ศ.2557 หน่วยงานจึงได้เปลี่ยนชื่อเป็น สถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่งชายธัญบุรี

โครงสร้างองค์กร

สถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่งชายธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี ประกอบไปด้วย 2 ฝ่าย ได้แก่ ฝ่ายบริหารทั่วไปจำนวน 16 คน และ ฝ่ายสวัสดิการ สงเคราะห์จำนวน 34 คน  โดยมี นางปรานอม ประดิษฐกำจรชัย เป็นผู้ปกครองสถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่งชายธัญบุรี

วิสัยทัศน์ขององค์กร

เป็นองค์กรด้านการคุ้มครองคนไร้ที่พึ่งโดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายเพื่อพัฒนาสู่การพึ่งพาตนเอง

ภารกิจขององค์กร

ให้การคุ้มครองกลุ่มเป้าหมายภายใต้ พ.ร.บ. การคุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง พ.ศ. 2557 พ.ร.บ. ควบคุมการขอทาน พ.ศ. 2559 และพ.ร.บ. สุขภาพจิต พ.ศ. 2551 ด้วยการให้บริการด้านสังคมสงเคราะห์ ด้านปัจจัย 4 รวมถึงบริการทางการแพทย์พื้นฐาน และการพัฒนาฟื้นฟู อาชีวบำบัด สร้างอาชีพ สร้างรายได้ ให้ผู้ใช้บริการสามารถใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างปกติสุขและมีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

เขตพื้นที่รับผิดชอบ

มีเขตพื้นที่รับผิดชอบ 11 จังหวัด ประกอบด้วย ปทุมธานี พระนครศรีอยุธยา สมุทรปราการ ชลบุรี ระยอง จันทบุรี ฉะเชิงเทรา ปราจีนบุรี ตราด สระแก้ว นครนายก